Author: Małgorzata Kasperczak

Artroskopia kolana to procedura chirurgiczna, która ma na celu diagnozę i leczenie problemów związanych z kolankiem, takich jak uszkodzenia chrząstki, zerwanie więzadeł czy uszkodzenia menisku. Choć jest to stosunkowo małoinwazyjna procedura, rehabilitacja po artroskopii kolana jest niezwykle istotna dla osiągnięcia pełnej funkcji i szybkiego powrotu do aktywności.

Fazy Rehabilitacji:

1. Faza I: Wczesna Rekonwalescencja (0-2 tygodnie):
   
   • W pierwszych dniach po artroskopii kolana, głównym celem jest zmniejszenie bólu i obrzęku.
   • Pacjentom zaleca się stosowanie lodu, uniesienie kończyny oraz unikanie obciążenia.
   • Ćwiczenia izometryczne, takie jak napinanie mięśni czworogłowych, są wprowadzane stopniowo, aby zapobiec zanikowi mięśni.
     
2. Faza II: Średnia Rekonwalescencja (2-6 tygodni):
   
   • W tej fazie skupiamy się na przywracaniu pełnego zakresu ruchu (ROM) w kolanie.
   • Ćwiczenia aktywne, takie jak flexion i extension, są wykonywane pod nadzorem fizjoterapeuty.
   • Wzmocnienie mięśni kończyny dolnej, w szczególności mięśni czworogłowych, jest kluczowe w tej fazie.
     
3. Faza III: Zaawansowana Rehabilitacja (6-12 tygodni):
   
   • W tej fazie skupiamy się na poprawie siły mięśniowej i kontroli ruchu.
   • Ćwiczenia dynamiczne, takie jak przysiady i skakanie, są stopniowo wprowadzane, aby przygotować kolano do obciążeń sportowych.
   • Ćwiczenia równowagi i stabilizacji są istotne dla zapobiegania nawrotom urazów.

Kluczowe Elementy Rehabilitacji:

1. Fizjoterapia:
   
   • Regularne sesje z fizjoterapeutą są niezbędne do monitorowania postępu rehabilitacji i dostosowywania programu ćwiczeń.
   • Terapeuci mogą wykorzystywać różne techniki, takie jak masaż, terapia manualna i elektrostymulacja, aby przyspieszyć proces gojenia.
     
2. Ćwiczenia:
   
   • Systematyczne wykonywanie ćwiczeń rehabilitacyjnych jest kluczowe dla przywrócenia pełnej funkcji kolana.
   • Ćwiczenia oparte na zasadach progresji są stopniowo zwiększane w intensywności i trudnościach.
     
3. Odpowiednia Rehabilitacja Domowa:
   
   • Pacjenci powinni być zaangażowani w regularne ćwiczenia w domu, aby wspomóc proces rehabilitacji.
   • Zalecenia dotyczące opieki domowej, w tym stosowanie lodu, uniesienie kończyny i wykonywanie określonych ćwiczeń, są kluczowe dla sukcesu rehabilitacji.

Rehabilitacja po artroskopii kolana wymaga cierpliwości, zaangażowania i systematycznej pracy zarówno ze strony pacjenta, jak i terapeuty. Dbałość o odpowiednią rehabilitację może znacząco przyspieszyć powrót do pełnej aktywności i poprawić jakość życia po operacji kolana. Współpraca z doświadczonym fizjoterapeutą oraz systematyczne wykonywanie zaleconych ćwiczeń są kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w procesie rekonwalescencji.

Kiedy pacjent odczuwa ból w kręgosłupie lędźwiowym, istotne jest, aby podjął odpowiednie kroki w celu złagodzenia dolegliwości oraz zapobieżenia ewentualnym powikłaniom. Oto kilka zaleceń, które mogą pomóc w zarządzaniu bólem w kręgosłupie lędźwiowym:

1. Odpoczynek:

• W przypadku ostrego bólu zaleca się krótki odpoczynek w pozycji leżącej na płaskiej i wygodnej powierzchni. Jednak długotrwałe unikanie aktywności może prowadzić do osłabienia mięśni i nasilenia problemu.

2. Stosowanie Zimna lub Ciepła:

• Stosowanie lodu lub termoterapii (np. ciepła suchego kompresu) może pomóc w złagodzeniu bólu poprzez zmniejszenie obrzęku oraz łagodzenie napięcia mięśniowego.
• Zimno zazwyczaj jest skuteczne w przypadku ostrego bólu lub stanów zapalnych, podczas gdy ciepło może być bardziej korzystne dla bólu przewlekłego.

3. Regularne Ćwiczenia Fizyczne:

• Regularne wykonywanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie brzucha i pleców może pomóc w stabilizacji kręgosłupa lędźwiowego i zmniejszeniu ryzyka nawrotów bólu.
• Ćwiczenia o niskim wpływie, takie jak pływanie czy joga, mogą być korzystne dla osób z bólem w kręgosłupie lędźwiowym.

4. Utrzymywanie Prawidłowej Postawy:

• Unikanie długotrwałego siedzenia lub stania w jednej pozycji jest kluczowe dla zdrowia kręgosłupa.
• W czasie siedzenia, ważne jest utrzymanie prawidłowej postawy, a także wykorzystywanie odpowiedniego wsparcia dla dolnej części pleców.

5. Konsultacja z Profesjonalistą:

• Jeśli ból w kręgosłupie lędźwiowym jest ciągły, nasilający się lub powoduje ograniczenia w codziennych czynnościach, ważne jest skonsultowanie się z lekarzem lub fizjoterapeutą.
• Profesjonalista może zalecić odpowiednie badania diagnostyczne, zaproponować plan leczenia oraz wskazać na konkretne ćwiczenia rehabilitacyjne.

6. Unikanie Ciężkich Podnoszeń i Nadmiernego Obciążenia:

• Podnoszenie ciężkich przedmiotów lub wykonywanie nagłych ruchów obciążających kręgosłup lędźwiowy może prowadzić do nasilenia bólu oraz zwiększonego ryzyka urazu.

Podsumowanie:

Ból w kręgosłupie lędźwiowym może być uciążliwy i wpływać na codzienne funkcjonowanie. Ważne jest, aby pacjent odpowiednio reagował na dolegliwości, stosując techniki łagodzące ból oraz podejmując działania zapobiegawcze, takie jak regularne ćwiczenia i utrzymanie prawidłowej postawy. W przypadku trudności w radzeniu sobie z bólem lub jego nasilenia, zawsze warto skonsultować się z profesjonalistą medycznym, który może zaproponować odpowiednie leczenie i rehabilitację.

„Łokieć tenisisty”, znany także jako epikondylopatia boczna, to rodzaj kontuzji, która często dotyka osób wykonujących powtarzające się ruchy ramieniem i nadgarstkiem, takie jak tenis, squash czy praca wymagająca częstego użycia mięśni przedramienia. Chociaż nazwa sugeruje, że jest to problem występujący tylko u tenisistów, to w rzeczywistości może dotyczyć wszystkich osób narażonych na powtarzające się obciążenia tych obszarów.

Przyczyny

Łokieć tenisisty jest spowodowany przeciążeniem mięśni zginaczy nadgarstka, które przyczepiają się do okolicy bocznego epikondyla kości ramiennej (na zewnętrznej stronie łokcia). Główne przyczyny to:

1. Powtarzające się ruchy: Częste wykonywanie powtarzających się ruchów nadgarstkiem i palcami, zwłaszcza przy użyciu siły (np. uderzenia w tenisie), może prowadzić do nadmiernego obciążenia mięśni.
2. Niewłaściwa technika: Nieprawidłowa technika gry w tenisa lub innej aktywności sportowej może zwiększyć ryzyko kontuzji.
3. Brak odpowiedniego rozgrzewania i rozciągania: Niedostateczne rozgrzewanie przed aktywnością fizyczną lub brak regularnego rozciągania mięśni może zwiększyć ryzyko urazów.
4. Nadmierna siła lub napięcie: Użycie nadmiernej siły do wykonywania czynności, zwłaszcza podczas pracy z rękoma lub dźwigania przedmiotów, może obciążać mięśnie i ścięgna.
5. Czynniki zewnętrzne: Nieodpowiedni sprzęt sportowy (np. rakieta do tenisa niewłaściwie dobrana do wymagań), złe ustawienie stanowiska pracy lub błędy ergonomii również mogą przyczynić się do kontuzji.

Objawy

Typowe objawy „łokcia tenisisty” obejmują:

• Ból i uczucie pieczenia w okolicy bocznego epikondyla (na zewnętrznej stronie łokcia), który może promieniować w dół przedramienia.
• Nasilenie bólu podczas wykonywania określonych ruchów, takich jak chwytanie przedmiotów, napięcie mięśni czy uderzanie piłki.

Leczenie i Zapobieganie

Aby uniknąć „łokcia tenisisty”, czyli przeciążeniowej kontuzji łokcia, warto zastosować odpowiednią profilaktykę. Oto kilka zaleceń, które mogą pomóc w zapobieganiu tej dolegliwości:

1. Odpowiednie rozgrzewanie i stretching: Przed rozpoczęciem aktywności fizycznej, szczególnie takiej jak tenis czy inne sporty wymagające powtarzających się ruchów łokciem, należy wykonać odpowiednie rozgrzewanie. Należy skoncentrować się na rozciąganiu mięśni przedramienia, ramienia i barku.
2. Stopniowe zwiększanie intensywności treningu: Ważne jest, aby stopniowo zwiększać intensywność i czas treningu, aby dać ciału czas na dostosowanie się do nowych obciążeń.
3. Technika treningowa: Należy zwracać uwagę na prawidłową technikę gry w tenisa (lub innej aktywności wymagającej ruchów łokciem). Nieprawidłowe ustawienie ciała lub technika uderzeń może zwiększać ryzyko kontuzji.
4. Odpoczynek: Zapewnienie odpowiedniego czasu na regenerację jest kluczowe. Unikaj nadmiernego obciążenia i daj swojemu ciału czas na odpoczynek między treningami.
5. Wzmocnienie mięśni stabilizujących łokieć: Ćwiczenia wzmacniające mięśnie przedramienia i ramienia, w tym mięśnie zginaczy i prostowników nadgarstka, mogą pomóc w zwiększeniu stabilizacji i ochronie stawu łokciowego.
6. Unikanie nadmiernego napięcia na mięśnie przedramienia: Staraj się unikać długotrwałego trzymania rakiety lub innych narzędzi sportowych, co może prowadzić do przeciążenia mięśni.
7. Odpowiedni sprzęt: Upewnij się, że używasz odpowiedniego sprzętu sportowego, takiego jak rakieta do tenisa, która jest odpowiednio dopasowana do Twoich potrzeb i umiejętności.
8. Regularne masaże i terapia: Regularne masaże mięśni przedramienia oraz terapia fizyczna mogą pomóc w utrzymaniu elastyczności mięśni i zapobiegać przeciążeniom.
9. Uwaga na sygnały bólu: Nie ignoruj bólu w okolicy łokcia. Jeśli odczuwasz jakiekolwiek dyskomfort lub ból, zatrzymaj się i daj swojemu ciału czas na odpoczynek i regenerację.
10. Konsultacja z fizjoterapeutą: Jeśli masz skłonność do kontuzji łokcia lub odczuwasz dyskomfort podczas wykonywania określonych czynności, skonsultuj się z fizjoterapeutą. Specjalista pomoże Ci zidentyfikować potencjalne problemy z techniką lub słabe punkty mięśniowe, które mogą być podatne na kontuzje.

Gdy zaczyna nas boleć głowa, często nie zastanawiamy się co jest tego przyczyną i natychmiast sięgamy po środek przeciwbólowy. Nie zawsze środek przeciwbólowy działa, czasem tylko zagłusza ból, lecz nadal czujemy dyskomfort. Wyróżniamy różne rodzaje bólów głowy, tak samo różne jak różne są ich przyczyny. Ból głowy powodują np. nagłe wahania ciśnienia atmosferycznego, zbyt duże ciśnienie tętnicze, przeziębienie, ale też zbyt duże napięcie mięśni szyi. Często ból głowy nazywamy migreną.

Klasyczną migrenę zwiastuje tzw. ostrzegająca aura – i jest to jeden z najbardziej charakterystycznych objawów różniących ten ból głowy od wielu innych. Aurę tworzą takie sygnały, jak: zawroty głowy, zaburzenia wzroku w postaci błysków światła albo ciemnych plam przed oczami, nudności, wymioty, dreszcze, utrata apetytu. Sama migrena jest silnym, często niezwykle silnym bólem, który trwa nieustannie przez kilka godzin lub nawet dni. Ból głowy zazwyczaj rozpoczyna się w okolicy skroniowej i szybko zaczyna obejmować jedną połowę głowy. Nieraz rozszerza się na obie połowy lub atakuje naprzemiennie jedną lub drugą. Często towarzyszą mu wymioty i zwiększona wrażliwość na światło.

Sprawcą bólu głowy mogą być również  duże napięcia w obrębie potylicy lub zmiany w odcinku szyjnym kręgosłupa. Zanim wpadniemy w panikę radzę zastosować gorącą kąpiel i odprężyć się. Natomiast jeśli ból głowy jest długotrwały, ciężko nam pochylić głowę do przodu lub do tyłu, czy również na boki, gdy czujemy również napięcie w okolicy karku to zwróćmy się jak najszybciej o poradę do fizjoterapeuty, który po przeprowadzeniu odpowiednich testów poinformuje nas, jakie są możliwości zniesienia stanu bólowego.

Najlepszym sposobem na radzenie sobie z napięciowym bólem głowy jest niedopuszczenie do jego powstawania. Nasz styl i tempo życia ma bardzo duży wpływ na to, co dzieje się w organizmie. Oprócz radzenia sobie z codziennymi stresami w profilaktyce napięciowych bólów głowy ważną rolę odgrywają: utrzymywanie prawidłowej postawy ciała i prostych pleców podczas pracy, czy nauki przy biurku, robienie kilkuminutowych przerw, masaże oraz odpowiednie ćwiczenia wzmacniające gorset mięśniowy.

Stosując terapię manualną czy rozluźnianie punktowe w obrębie głowy i szyi i masaż rozluźniający kręgosłupa jesteśmy w stanie szybko zmniejszyć dolegliwości bólowe głowy!

Pamiętajmy! Im dłużej zwlekamy z taką wizytą, ból może przejść z fazy ostrej w przewlekłą, a im bardziej przewlekły stan tym dłużej się utrzymują dolegliwości bólowe głowy.

 

 

Najlepiej byłoby, żebyśmy do stanu bólowego pleców nie dopuszczali, ale wiemy wszyscy, że życie pisze swoje scenariusze i zazwyczaj nam się to nie udaje.

Ból pleców pojawia się najczęściej w pozycji pochylonej np. gdy dźwigamy coś ciężkiego, nosimy swoje dzieci, przepychamy meble z kąta w kąt, sprzątamy, szukamy czegoś , przesiadujemy godzinami  albo przed komputerem, albo na fotelu przed telewizorem itp.

Jeżeli pojawił się nagły ostry ból w odcinku lędźwiowym, który nie pozwala nam na zmianę pozycji to radzę znaleźć sobie kilka małych poduszek (ok 2-4), ułożyć je piętrowo i położyć się na nich dolną częścią brzucha. W tej pozycji musimy poleżeć ok 10-15 min. Dobrze by było pomasować w tej pozycji kość krzyżową w kierunku doogonowym (w kierunku stóp), ale bardzo delikatnie ze stopniowym nasileniem.  Po 15 minutach należy z czuciem rozpocząć ruch miednicą  (troszkę w górę   i troszkę w dół). Po takiej samoczynnej mobilizacji musimy stopniowo pozbywać się poduszek spod brzucha – w tym momencie najlepiej gdyby była jakaś osoba do pomocy, gdyż ostry ból może nam nie pozwolić na jakikolwiek ruch. Każdą następną poduszkę wyciągamy co ok 10 minut, aż dojdziemy do leżenia na brzuchu.

Uwaga! Podczas mobilizacji  dolegliwości bólowe mogą się nasilić, gdyż wszystkie struktury naciągają się, ale nie poddawaj się zbyt szybko!

W kolejnym etapie podpieramy się na łokciach, a głowę wyciągamy jak najwyżej ku górze – w ten sposób sprawdzamy czy ból jest nadal tak bardzo intensywny. Jeśli się choć delikatnie zmniejszył to jesteśmy na dobrej drodze do poprawy. Przy ostrych postrzałach nie liczmy, że nam przejdzie od razu, do regeneracji trzeba czasu i cierpliwości. Tego typu mobilizacje możemy zastosować kilka razy dziennie. Jeśli przyczyną jest tylko zbyt duże napięcie mięśniowe to właśnie takie ćwiczenie powinno pomóc i/lub poprawić delikatnie komfort ruchu. Po każdej mobilizacji, leżąc na brzuchu spróbujmy podnosić nogi proste w kolanach w górę ok 10 razy i sprawdzajmy czy łatwiej nam się je podnosi. Bądź świadomy, że choć kręgosłup jeszcze boli, a ruchomość jest lepsza – to właśnie to będzie ten pozytywny znak poprawy.

Kolejnym czynnikiem, który przyspieszy naszą rehabilitację jest ruch. Nie przesiadujmy w jednej pozycji tylko często ją zmieniajmy. Wykorzystujmy pozycje, ruchy,  które są jak najmniej bolesne, a szybciej dojdziemy do siebie.

Podnoś prawidłowo cięższe przedmioty!

Ciepły prysznic też w miedzyczasie nie zaszkodzi!

Jak wiadomo to są sposoby domowe, ale jest też wiele innych sposobów specjalistycznych, które mogą nam pomóc i zapobiec cierpieniu, w tym przypadku zapraszamy do naszego gabinetu F-Medic.

Jeśli ból nie pozwala Ci się poruszać dłużej niż 3 dni, to skorzystaj z porady terapeuty, a przed terapią nie zażywaj środków przeciwbólowych!

Powodzenia! Dbaj o siebie! Wierzę, że dasz radę!

Dolegliwości bólowe kolan mogą mieć różne podłoże. W zależności czy nastąpił jakiś gwałtowny uraz czy ból narastał przez dłuższy czas. Przy gwałtownym urazie np. upadku, skręceniu mogło dojść do urazu struktur wewnątrz kolana. Jeśli kolano jest bardzo spuchnięte, sine, a poruszanie nim jest bardzo bolesne to możemy przypuszczać, że uszkodzeniu mogły ulec struktury takie jak łąkotki, więzadła krzyżowe, przyśrodkowe czy boczne. Sam wysięk ze stawu może powodować ból w kolanie.

Uszkodzenie łąkotek.

W każdym kolanie znajdują się dwie łąkotki – przyśrodkowa i boczna. Te dość delikatne struktury w kształcie półksiężyca znajdują się pomiędzy powierzchniami stawowymi kości piszczelowej i udowej. Pełnią one bardzo wiele ważnych dla kolana funkcji, takich jak: przenoszenie obciążeń, absorbcja drgań i wstrząsów, stabilizacja mechaniczna, rozprowadzanie płynu stawowego.

Uszkodzenia łąkotek mogą zdarzyć się w czasie uprawiania praktycznie każdego sportu. Postuluje się, że uszkodzenie łąkotki występuje zazwyczaj w wyniku nagłego prostowania stawu kolanowego znajdującego się w częściowym zgięciu i rotacji, lub też w czasie przeprostu. Do uszkodzenia dochodzi, gdy przekroczone zostają fizjologiczne granice wytrzymałości łąkotek na działające nań siły, fizjologiczne zakresy ruchów lub gdy uszkodzone zostaną struktury pozostające w bezpośrednim kontakcie z łąkotką – wtedy następuje znaczny ból w kolanie.

U osób starszych, których łąkotki mają osłabioną strukturę, do uszkodzenia może dojść nawet w czasie normalnej aktywności np. w czasie przysiadu. Warto zauważyć, że łąkotka przyśrodkowa uszkadzana jest częściej niż boczna.

Rozpoznanie uszkodzenia łąkotek jest dosyć łatwe. Po przebytym urazie przede wszystkim pojawia się ból po stronie bocznej lub przyśrodkowej kolana na wysokości szpary stawowej. Nasila się on w czasie wysiłku lub bezpośrednio po nim. Pacjenci często zauważają ograniczenie zakresu ruchomości kolana w postaci deficytu wyprostu lub zgięcia. W takim wypadku mówi się o „zablokowaniu” kolana. W stawie może pojawić się nadmierna ilość płynu, co jest powodem „spuchnięcia” kolana.

Dodatkowymi objawami mogą być przeróżne trzaski, przeskakiwania w kolanie, a nawet uczucie jego niestabilności. Wykonane dokładnie badanie lekarskie jest kluczowym etapem w rozpoznaniu patologii. W przypadku wątpliwości można oczywiście sięgnąć po badania dodatkowe takie jak USG czy badanie rezonansu magnetycznego. Badania te są również w stanie uściślić nasze rozpoznanie, gdyż potrafią określić typ uszkodzenia łąkotki. Nie jest to bez znaczenia, gdyż w zależności od charakteru zmiany można zastosować odmienne sposoby leczenia.

Zerwanie więzadeł krzyżowych stawu kolanowego – przedniego i/lub tylnego – to kontuzja największych i najważniejszych więzadeł, które znajdują się w kolanie. To właśnie głównie dzięki nim kolano może znosić ogromne obciążenia, dlatego ich uszkodzenie prowadzi do poważnej dysfunkcji kolana. Jakie są przyczyny i objawy zerwania więzadeł krzyżowych? Na czym polega leczenie?

Najczęściej dochodzi do zerwania więzadła krzyżowego przedniego. Więzadło to składa się z dwóch pęczków włókien. Gdy noga jest prosta ułożone są równolegle do siebie. Kiedy ją zginamy – pęczki krzyżują się, tworząc rodzaj rygla, który uniemożliwia przesuwanie się kości udowej względem piszczelowej. Dzięki temu noga jest stabilna. Więzadło krzyżowe przednie to nie tylko świetny stabilizator. Jest również narządem tzw. czucia głębokiego. Dzięki niemu wiemy, w jakiej pozycji jest noga i panujemy nad nią.

Zerwanie więzadeł krzyżowych – przyczyny

System stabilizujący kolano czasem ulega uszkodzeniom, zwłaszcza wtedy, gdy osłabieniu ulegają mięśnie, szczególnie uda, które także pracują na rzecz stabilizacji stawu kolanowego. Jednak większość drobnych więzadeł, nawet gdy zdarzy nam się je naderwać, regenerują się same po unieruchomieniu kolana. Inaczej jest w przypadku zerwania więzadeł krzyżowych. Największe szkody powstają, gdy dojdzie do zerwania więzadła krzyżowego przedniego. Zdarza się to najczęściej przy uprawianiu narciarstwa zjazdowego i wodnego oraz podczas gier zespołowych – zwłaszcza piłki nożnej.

Zerwanie więzadeł krzyżowych – objawy

• „ucieknięcie kolana” połączone z ostrym bólem i charakterystycznym dźwiękiem (trzaskiem lub chrupnięciem)
• ból kolana, który sprawia, że nie można chodzić
• opuchlizna, która później stopniowo ustępuje, jednak pozostaje uczucie niestabilności kolana, jego uciekanie i ból.

Jeśli tego urazu nie leczymy, niestabilność powoduje dalsze urazy w stawie.

Leczenie – operacja i rehabilitacja.

Po zabiegu operacyjnym pacjent otrzymuje wszelkie wskazówki jak powinien funkcjonować w domu. Wskazana jest jednak jak najszybsza konsultacja z fizjoterapeutą, który poinstruuje odpowiednio do dalszego działania w celu prawidłowego funkcjonowania kolana.

W ostatnim czasie nasze życie nabrało takiego tempa, że zapominamy o sobie samym – praca, dom, dzieci, czas leci tak szybko, że doba robi się za krótka. Człowiek stworzony jest do ruchu, a nasze funkcjonowanie w ciągu dnia to w większości siedzenie przy biurku lub przeciwnie, ciężka praca np. przenoszenie ciężkich elementów, dźwiganie bądź sprzątanie w domu, które odbywa się głównie w pozycji pochylonej.

Czynniki uprzednio wymienione niestety są zbyt jednostronne by nasz kręgosłup funkcjonował prawidłowo, a to z kolei kończy się bólem pleców. Najczęściej doskwierają nam bóle pleców w odcinku szyjnym i lędźwiowym kręgosłupa. Przyczyną tych dolegliwości jest zła pozycja siedząca, złe podnoszenie ciężkich rzeczy i osłabienie mięśni głębokich, które stabilizują nasz kręgosłup.

Wskazane są systematyczne ćwiczenia mięśni głębokich brzucha przez cały dzień np. czekając przystanku możemy starać się przykleić pępek do kręgosłupa i ściskać pośladki, możemy również starać się chodzić z wciągniętym brzuchem. Powyższe niby banalne ćwiczenia pomogą Ci ustabilizować kręgosłup i zmniejszyć dolegliwości bólowe pleców. Pamiętajmy, że zdrowie mamy tylko jedno!!! Środki przeciwbólowe powinny być ostatecznością gdyż niszczą nasz żołądek a dolegliwości bólowe pleców nie przechodzą!

Radzę więc każdemu – znajdź złoty środek dla siebie samego!

1. Nie przeciążaj kręgosłupa
2. Stosuj prawidłowe pozycje np. przy podnoszeniu czegoś, przy siedzeniu. Nie garb się.
3. Nie siedź zbyt długo w jednej pozycji
4. Znajdź przyjemność w ruchu
5. Wzmacniaj mięśnie grzbietu, brzucha i pośladków odpowiednimi ćwiczeniami
6. Wycisz się! Zorganizuj swój czas tak ,abyś miał przynajmniej pół godziny dziennie tylko dla siebie i swoich myśli.
7. W razie problemu, bólu – skorzystaj z usługi profesjonalnego fizjoterapeuty, bądź masażysty